Opleidingen

1951 – Persoonlijkheidsvorming

Piet Muntendam besefte als eerste Staatssecretaris van Volksgezondheid (PvdA) hoe belangrijk ‘verpleging’ was voor chronisch zieken. Hij beoogde te komen tot een adviesraad die vergelijkbaar was met de Royal College of Nursing (RCN) in Engeland. Op 26 januari 1951  installeerde hij de Commissie Persoonlijkheidsvorming. Dit was de allereerste Nederlandse commissie waarin ambtenaren van het Ministerie […]

1951 – Persoonlijkheidsvorming Meer lezen »

1945 – Eerste verpleegkundig inspecteur Fie Hooykaas

Als eerste naoorlogse minister van Sociale Zaken deed Willem Drees – geconfronteerd met grote aantallen tuberculoselijders – in september 1945 een dringend beroep op de ‘vrouwen van Nederland’ om verpleegster te worden. Hij beloofde hen hun belangen krachtig te dienen en hun positie te versterken. Zijn ambtenaren spraken voortaan met verplegenden, als zij beleidsvoorstellen deden

1945 – Eerste verpleegkundig inspecteur Fie Hooykaas Meer lezen »

1937 – Opleiding in B-nazorg

De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie en Neurologie (NVPN) hield vaak geld over aan het examineren van leerlingen voor diploma B. Dit ‘examenkapitaal’ diende de verpleging zelf ten goede te komen. De examencommissie stortte daarom ruim 10.000 gulden in een zogenaamd “Verplegingsfonds”. In 1934 besloot de NVPN dat dit fonds een nieuwe, aanvullende opleiding voor verpleegsters

1937 – Opleiding in B-nazorg Meer lezen »

1936 – Docenten Verpleegkunde

Lang was het gebruikelijk dat adjunct-directrices van ziekenhuizen verantwoordelijk waren voor de opleiding van het verpleegkundig personeel. Zij zorgden voor de praktische opleiding, de medici voor de theorie. Naarmate ziekenhuizen hogere eisen stelden aan hun gediplomeerden, groeide de behoefte aan gespecialiseerde verpleegkundig docenten. In 1936 leidde dit tot de oprichting van de ‘Vereeniging van Docenten

1936 – Docenten Verpleegkunde Meer lezen »

1931 – De tien geboden voor verplegenden van Zuster Melk

Toen Heleen Melk in 1931 haar handboek ‘De praktijk der ziekenverpleging’  uitbracht, was zij 8 jaar hoofdverpleegster en docente ziekenverpleging in het Ziekenhuis Zuidwal te Den Haag. Eind jaren ’20 had zij op een beurs 13 maanden over de wereld kunnen rondreizen om aan Nederlandse politici, ziekenhuismanagers en docentes te rapporteren hoe men elders verplegenden

1931 – De tien geboden voor verplegenden van Zuster Melk Meer lezen »

1928 – Aantekening wijk-, kraam- en kinderverpleging ingesteld

De wettelijke bescherming van het diploma Ziekenverpleging in 1921 betekende een mijlpaal in de professionalisering en bood bescherming. Toch stond het nog steeds iedereen vrij een uniform te kopen en het beroep van verpleegster of verpleger uit te oefenen. Een wirwar van dienstboden, oppassers en bakers deed dat maar al te graag. Het succes van

1928 – Aantekening wijk-, kraam- en kinderverpleging ingesteld Meer lezen »

1924 – Verzuiling in de verpleging

[vc_row fullwidth=”false” attached=”true” padding=”2″][vc_column width=”2/3″][vc_column_text disable_pattern=”true” align=”left” margin_bottom=”0″] Lange tijd bestonden gereformeerde, rooms-katholieke, socialistische en liberale verpleegkundige belangenorganisaties probleemloos naast elkaar. Vanaf 1924 verleidde de wettelijke erkenning van diploma’s vooral rooms-katholieke ziekenhuizen en gestichten tot extra activiteit. De erkenning motiveerde hen namelijk om juist als rooms-katholieken ‘de beste verpleegsters’ op te leiden. Een oproep van de

1924 – Verzuiling in de verpleging Meer lezen »

1893 – Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging

Naarmate ziekenhuizen moderniseerden, groeide de behoefte aan opgeleide verpleegsters en verplegers. Opleidingen van diverse pluimage schoten als paddenstoelen uit de grond. Het ontbreken van eenheid tussen de vele opleidingen was in 1893 aanleiding voor de oprichting van de Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging, die opleidingen en examens beter op elkaar wilde afstemmen en zo het peil

1893 – Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging Meer lezen »

1890 – Krankzinnigen verpleging

In 1841 stelden twee inspecteurs de Nijmeegse ‘oppasser’ Johannes van Duuren ten voorbeeld aan allen die werkten in een krankzinnigengesticht. Net als Van Duuren moesten zij de ‘dollen’ uit hun cellen bevrijden, aan een tafel  laten eten en arbeid of dagbesteding aanbieden. De Nederlandsche Vereeniging voor Psychiatrie (NVvP) wilde ‘krankzinnigen’ daarnaast behandelen. De Tweede Krankzinnigenwet (1884)

1890 – Krankzinnigen verpleging Meer lezen »